کد مطلب:69589 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:263

حلال و حرام، واجبات و محرّمات











ای مـردم، حـج و عـمـره از شـعائر الهی هستند، (خداوند می فرماید:) (فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ اَوِ اعْتَمَرَ فـَلا جُناحَ عَلَیْهِ اَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما)[تا آخر آیه،] (پس هر كس به خانه خدا به عنوان حجّ یا عمره بیاید برای او اشكالی نیست كه بر صفا و مروه بسیار طواف كند).

ای مردم، به حجّ خانه خدا بروید. هیچ خاندانی به خانه خدا وارد نمی شوند مگر آنكه مستغنی مـی گـردنـد و شـاد می شوند، و هیچ خاندانی آن را ترك نمی كنند مگر آنكه منقطع می شوند و فقیر می گردند.

ای مـردم، هـیـچ مـؤ منی در موقف (عرفات، مشعر، مِنی) وقوف نمی كند مگر آنكه خداوند گناهان گذشته او را تا آن وقت می آمرزد، و هرگاه كه حجّش پایان یافت اعمالش را از سر می گیرد.

ای مـردم، حـاجـیـان كـمـك مـی شـوند و آنچه خرج می كنند به آنان برمی گردد، و خداوند جزای محسنین را ضایع نمی نماید.

ای مـردم، بـا دین كامل و با تَفَقُّه و فهم به حجّ خانه خدا بروید و از آن مشاهد مشرّفه جز با توبه و دست كشیدن از گناه برمگردید.

ای مـردم، نـمـاز را بـه پـا داریـد و زكـات را بـپـردازیـد هـمـانـطـور كـه خـداونـد عـزوجـل بـه شـمـا فـرمـان داده اسـت، و اگر زمان طویلی بر شما گذشت و كوتاهی نمودید یا فـرامـوش كـردیـد، عـلی صـاحـب اخـتـیـار شـمـا اسـت و بـرای شـمـا بـیـان می كند؛ او كه خداوند عزوجل بعد از من او را امین بر خلقش منصوب نموده است. او از من است و من از اویم.

او و آنان كه از نسل من اند، از آنچه سؤ ال كنید به شما خبر می دهند و آنچه را نمی دانید برای شما بیان می كنند.

بـدانـید كه حلال و حرام بیش از آن است كه من همه آنها را بشمارم و معرفی كنم و بتوانم در یك مجلس به همه حلال ها دستور دهم و از همه حرام ها نهی كنم. پس ماءمورم كه از شما بیعت بگیرم و با شما دست بدهم بر اینكه قبول كنید آنچه از طرف خداوند عزوجلّ درباره امیرالمؤ منین علی و جـانشینان بعد از او آورده ام كه آنان از نسل من و اویند، (و آن موضوع) امامتی است كه فقط در آن ها به پا خواهد بود، و آخر ایشان مهدی است تا روزی كه خدای مدبِّرِ قضا و قدر را ملاقات كند.

ای مـردم، هـر حـلالی كـه شما را بدان راهنمایی كردم و هر حرامی كه شما را از آن نهی نمودم، هرگز از آنها برنگشته ام و تغییر نداده ام. این مطلب را به یاد داشته باشید و آن را حفظ كنید و به یكدیگر سفارش كنید، و آن را تبدیل نكنید و تغییر ندهید.

من سخن خود را تكرار می كنم: نماز را به پا دارید و زكات را بپردازید و به كار نیك امر كنید و از منكرات نهی نمایید.

بـدانـید كه بالاترین امر به معروف آن است كه سخن مرا بفهمید و آن را به كسانی كه حاضر نـیستند برسانید و او را از طرف من به قبولش امر كنید و از مخالفتش نهی نمایید؛ چرا كه این دستوری از جانب خداوند عزوجل و از نزد من است، و هیچ امر به معروف و نهی از منكری نمی شود مگر با امام معصوم.

ای مـردم، قـرآن بـه شـما می شناساند كه امامان بعد از علی فرزندان او هستند و من هم به شما شـنـاسـانـدم كـه آنان از نسل من و از نسل اویند. آنجا كه خداوند در كتابش می فرماید: (وَ جَعَلَها كـَلِمـَةً بـاقـِیـَةً فـی عـَقـِبـِهِ)، (آن (امـامـت) را كـلمـه بـاقـی در نـسـل او قـرار داد)، و مـن نـیـز بـه شـمـا گـفـتـم: «اگـر بـه آن دو (قـرآن و اهل بیت) تمسّك كنید هرگز گمراه نمی شوید».

ای مـردم، تـقـوا را، تـقـوا را! از قـیـامـت بـرحـذر بـاشـیـد هـمـان گـونـه كـه خـدای عزوجل فرموده: (إِنَّ زَلْزَلَةَ السّاعَةِ شَیْیء ٌ عَظیمٌ).

مـرگ و مـعـاد و حساب و ترازوهای الهی و حسابرسی در پیشگاه رب العالمین و ثواب و عقاب را بـه یاد آورید. هر كس حسنه با خود بیاورد طبق آن ثواب داده می شود، و هر كس گناه بیاورد در بهشت او را نصیبی نخواهد بود.